در فرایند دادرسی کیفری به ترتیب با مقام کشف (پلیس انتظامی)، مقام تعقیب (دادسرا)، مقام تحقیق (شامل پلیس قضایی)، و مقام قضا (دادگاه) مواجهیم. لازم است پلیس انتظامی(در مقام کشف جرم) و دادسرا (در جایگاه محافظت از حقوق عمومی) در برابر متهم سوگیری تخصصی داشته باشند. اما ضروری است در مقام تحقیق، پلیس قضایی نسبت به متهم بی‌طرف باشد. چالش قدیمی این است که پلیس قضایی مجبور است به‌دلیل ماهیتِ پلیسی خود تحت آموزش و نظارت پلیس انتظامی و از لحاظ اداری نیز (به‌دلیل سیستم تفتیشی ایران) تحت هدایت و نظارت دادسرا باشد و تداخل اینها به اجرای صحیح مأموریت، عدالت، کارایی و اثربخشی صدمه می‌زند. این کتاب با بررسی جدیدترین ظرفیت‌های سیستم‌های دادرسی دنیا و ملاحظات قانونی کشور، همچنین با کمک تکنیک‌های مدیریتی در روابط میان‌سازمانی و مدل تحلیلی سیمرغ، پاسخی کاربردی و واقع‌بینانه از چگونگی روابط مناسب میان پلیس انتظامی، دادسرا و پلیس قضایی ارائه می‌‌کند.
