دیوان نیر تبریزی (گزارش عاشقانه وقایع کربلا)

دیوان اشعار نیر تبریزی دربردارندۀ سه بخش است:
الف) مثنوی آتشکده: در مراثی است و تعداد ابیات آن ۲۰۸۶ بیت است، این مثنوی را به سال ۱۳۰۹ هجری سروده و در پایان آن گفته است:
بس که دل سوز آمد این نظم رده آمد از هاتف به نام آتشکده
شکر کاین منظومۀ مشکین ختام در هزار و سیصد و نه شد تمام
ب) لآلی منظومه: دربردارندۀ قصاید و قطعات و مراثی و مدایح [و رباعیات و مفردات] در اوزان و بحور مختلف که دارای ۹۵۹ بیت است که در حدود سال های ۱۳۱۴ ۱۳۱۵ سروده است. در مطاوی آن چند نوحۀ ترکی و در پایان غزلی از حجت الاسلام آخوند ملامحمد و دو قصیدۀ فارسی از نیاز برادر صاحب ترجمه آمده است.
ج) دیوان غزلیات: دربردارندۀ غزلیات، رباعیات، مفردات، ساقی نامه و سه قصیدۀ عربی اوست. تمام این مجموعه ابتدا به دست حاج میرزا علی اکبر عماد مدون شده و بعد در سال ۱۳۴۷ شمسی با مقدمه و حواشی حاج میرزا عبدالرسول احقاقی چاپ شده است و دارای حدود پنج هزار بیت است