آیا الگوهای رفتار و ویژگی‌های زنانه و مردانه ساخته فرهنگ و اجتماعند؟ آیا گسترش فرهنگ تساوی زن و مرد در زمینه نقش‌های مختلف، زمینه‌ساز عدالت اجتماعی یا عدالت جنسیتی است؟ جامعه غرب، در خلال دهه‌های قرن گذشته، بزرگ‌ترین آزمایشگاه فرضیات مربوط به این سؤال‌ها بوده است. آنها تلاش کرده‌اند جوامع دیگر را به نوعی با خود هم‌صدا کرده و آنها را به سوی این بی تعادلی باطنی سوق دهند. تفکر فراماسونری رهبران بلاد غرب سود کلان خود را در این دیدند که با تبلیغ فرو ریزی مرزهای جنسیتی ساختار اجتماعی را تغییر دهند. اما آنها در آتش جهنمی که خود برپا کردند اکنون و به طور واضح‌تر چند دهه دیگر خواهند سوخت. کتاب حاضر نمونه‌ای از اسناد علمی این فروریزی است. خواننده، به خصوص محققان متعهد ایرانی، با مطالعه این کتاب به وضوح درخواهند یافت که فرضیات چند دهه قبل در زمینه روابط زن و مرد اکنون تأیید نمی‌شوند و حتی زنان فمینیست به طور ضمنی و آشکار به این مسأله واقفند. ترتیب مطالعات روشنگرانه‌ای که بتواند پیروی کورکورانه (و متأسفانه با تأخیر) قشری از جامعه را تحت تأثیر قرار دهد، رسالت عمده محققان داخلی و بیان مطالب این کتاب در محافل مختلف بخشی از نقاب چهره شیطانی تفکر فراماسونری غرب را برمی‌دارد.
