دوازده رساله در عشق

گاه خزفی یا خرازی به دست شاگرد نوآموز دهند تا استاد شود‌. گاه به تعبیه دُریّ ثمین و لولو ی لالا به دست ناشناس او دهند که زَهره ندارد که دست معرفت استاد که آن را ببرماسد تا به سفتن چه رسد. چون بوقلمون وقت عجایب نیرنگ بر صحیفه ی انفاس زند، می پیدا که روش بر آب است لابل که بر هوا که انفاس هوا است.
گردآورنده را بر آن است که خواجه شیراز در سرایش چکامه ی زیر نگاه بر آن دو رساله داشته:
به مستی توان دُرّ اسرار سفت که در بی خودی راز نتوان نهفت