در این اثر به حکومت های سیاسی جهات عرب و رو ایدئولوژی عمده، یعنی ملی گرایی افراطی و اسلام سیاسی که نقش مهمی در دوران پسا استعماری داشتند می پردازد، رویکرد آن تحلیلی و انتقادی است، با این هدف که درباره منطق و تضادهای سیاسی برخاسته از انتظارات بیش از و گاهی اتوپیایی مردم در جستجوی منزلت و هویت در یک چارچوب بین المللی پر تضاد روشنگری کند. تحلیل آن تا حدودی از تاریخ ، برای ترسیم وقایعی مایه میگیرد که این وضعیت نامشروع را ایجاد کرده اند. با وجود این، تمرکز اصلی آن بر جامعه شناسی سیاسی و مقهوم پر اهمیت بازنمایی است که به تنهایی میتوانند به نظام های سیاسی مختلف که افراد بسیاری خواهان آنها بوده اند مشروعیت بخشند. یک چارچوب نظری از این نوع میتواند کلید فهم و توسعه ژئوپلیتیک منظقه ای باشد که از نظر راهبردی و به واسطه زخایر نفتی اش برای غرب اهمیت بسیاری دارد. این حساسیت از زمان تاسیس رژیم صهیونیستی در سال ۱۹۴۸ شدت گرفته است . فروپاشی امپراتوری عثمانی، در کنار استعمارگری غربی ها و مقاومت برخاسته از این اقدامات، به ظهور دولت های پادشاهی پس از جنگ جهانی اول و دولت های مبتنی بر چمهوری پس از جنگ جهانی ذوم انجامید. تمام جمهوری ها به جز تونس یک برنانم سوسیالیستی اتخاذ کردند که به موجب آن نقش دولت ها در روند توسعه اقتصادی اهمیت بیشتری میابد. آنها از نطق های انقلابی برای محکوم کردن تسلط غرب برمنظقه استفاده کرده، دولت های پادشاهی را به خیانت به « ملل عرب » متهم کردند. برای بقا، پادشاهان در حالی که خود را تحت لوای قدرت های غربی قرار داده بودند ، به نماد گرایی دینی رو آوردند به این ترتیب ، منطق جنگ سرد بین شرق و غرب در کل منطفه توسعه یافت.
این کتاب تلاشی برای شفاف سازی درباره پویش متناقض اجتماعی ایدئولوژیکی در جوامع عربی امروز در مواجه با مدرزیناسیونی است که از مدت ها پیش به دنبال آن بوده اند، اما در شرایط فعلی آن را پس می زنند.
