معنا، واقع و صدق در گزاره های دینی

تفسیر متون فلسفی، دینی، وحقوقی، پیوندی ژرف با ماهیت معنا دارد. گشودن اسرار معنای متونِ پیچیده مرهون ایضاح چیستی معنا و موطن آن است. معناداری وملاک اثبات آن در دوره رواج پوزیتیویسم وارد این حوزه شد. نسبت زبان و معنا با واقعیت، زاویه دیگر مساله معناست که حکایت زبان از واقع را بررسی می کند. صدق گزاره ها و مناط صدق آن نقطه مکمل این مسائل است. همه این مسائل متعلق به حوزه ی دانش های فلسفی زبانی است. اهمیت این حوزه معرفتی امروز علوم گوناگونی چون زبان شناسی و فلسفه ی زبان، هرمنوتیک، نشانه‏شناسی، فلسفه، نقد ادبی، و حتی روان شناسی را معطوف خود ساخته است. سنخ این پژوهش و مسائل مطرح درآن از جنس فلسفه زبان یا زبان شناسی فلسفی است. این پژوهش البته بررسی زوایای گوناگون مسأله معنا، واقعیت و معرفت در گزاره ها و متون دینی را که در کلیت از جنس مسائل متافیزیکی است در نظر دارد.