فلسفه تربیت اسلامی (رویکرد وحیانی)

سرشت رسالت پیامبران، تربیتی و، هر تربیتی را فلسفه‏‬ ای است؛ بنابراین، فلسفه تربیت موسوی و فلسفه تربیت عیسوی و فلسفه تربیت اسلامی از فلسفه‬ ‏های مضافی‏‬ اند که پی و پایه در وحی دارند. برای شرح و شناخت هریک از این فلسفه‏های مضاف، به الزام باید به متون وحیانی تورات، انجیل و قرآن کریم تکیه و استناد جست. در فرض عدم وجود این سه متن وحیانی، برای کشف و کتابت سه فلسفه مضاف یاد شده، باید به متونی که، مستقیم یا غیر مستقیم، به تورات و انجیل و قرآن کریم مستند می‏باشند روی آورد. روشن است که در فرآیند شناسایی و شناساندن فلسفه‏های تربیتی یاد شده، هرمایه از متون وحیانی کنارتر افتیم فلسفه تربیتی برگرفته از متون منسوب به سه دین یاد شده از اصالت کمتری برخوردارند و به حقیقت فلسفه تربیتی نهفته در گوهر آن سه دین وحیانی، کمتر شباهت دارند؛ بنابراین، فلسفه تربیتی برگرفته از فلسفه صدرایی، یا هر فلسفه‌ای دیگر، بیش از هر چیز معرف فلسفه تربیتی مکتب فلسفی ملاصدرای شیرازی است و، نباید پنداشت که چنین فلسفه‌ای ناگزیر نسخه برابر با اصل فلسفه تربیتی اسلامی نهفته در قرآن کریم است.