زیبا شناسی دینی تلویزیون

از اصطلاح زیبایی‌شناسی تعابیر مختلفی شده است، از جمله انجام یک بحث خالص فلسفی راجع به ماهیت زیبایی و چگونگی عملکرد ذهن در ادراک و قضاوت‌های زیبایی شناختی. این یکی از مهم‌ترین تعاریف از زیبایی‌شناسی است. در کنار این تعبیر شایع، تعابیر دیگری هم ارائه شده است؛ از جمله اینکه زیبایی‌شناسی عبارت‌ است از شناخت ریشه‌های فلسفی تکنیک‌ها (نه فقط شناخت خود تکنیک‌ها). این اعتقاد نزد برخی وجود دارد که تکنیک‌ها نه‌فقط ابزاری برای بیان محتوا، بلکه خود، عینِ محتوا هستند و تبلور نوعی از دستگاه فلسفی هستند، مانند پرسپکتیو در نقاشی غرب گرچه یک تکنیک است، اما محصول و نتیجه‌ یک خاستگاه فرهنگی و فلسفی ا‌ست. پرسپکتیو در واقع تبلور و تجسمِ زیبایی‌شناختیِ اعتقاد به اصالت سوژه و بازنمود دنیای مادی از منظر انسان (هنرمند) در هنر است. در اين كتاب گرچه به تمامي تعاريف پش‌گفته توجه شده، اما تأكيد مؤلف عمدتاً بر تعريف اخر است. در واقع تلاش شده تلويزيون به عنوان يك سازه هنري مورد تأملات فلسفي قرار گرفته و احياناً راه‌هاي تصرف در زبان آن مورد مطالعه واقع شود. به هر روي آنچه در ادامه می‌آید مطالعه‌ای درباره تلویزیون با روش عقلانی و انتقادی است که می‌کوشد نسبت بین این رسانه مدرن با فرهنگ و ارزش‌‎های ایرانی و اسلامی را تا حدی بیان کند که می‌تواند نوعی زیبایی‌شناسی و یا نوعی فلسفه تلویزیون محسوب شود.