سخنوری یا خطابه، فنی است که به وسیله آن گوینده شنونده را به سخن خود اقناع و بر منظور خویش ترغیب می کند. در دوره های باستانی و ازمنه تاریخی، هر یک از ملل در رشته ای از سخنوری چیره دست بوده اند. عصری که سخنوری مورد توجّه واقع می شود قرن پنج پیش از میلاد مسیح(ع) است. آن زمان سراسر دنیای متمدّن در دست توانای ایرانیان بود و قومی که مستقیماً تحت حکومت ایران نبود بعضی از یونانیان بودند. اما از آن روزگار اثری ایرانی درباره فن سخنوری به دست ما نرسیده است و خطابه یا سخنوری فنی است که علمش را در ایران باید تازه تأسیس دانست.
کتاب حاضر دستنامه ای خودآموز در این موضوع است و در شانزده فصل تدوین شده است: درآمد، صدا و ارتباط و سخنوری، اصول پایه ای ارتباط، طراحی ارتباط، گوش دادن، آفرینش و به کارگیری معنا، طراحی پیام با واژه ها، موضوع و هدف و مخاطب، آماده سازی سخنرانی، گونه های ایراد سخنرانی، آرامش و تسلّط، پیام های غیرکلامی، ارتباط شفاهی و فناوری، ویژگی های شخص سخنران، اخلاق در کنفرانس، و سخن و سخنوری در قرآن و حدیث.
