«بدایه الحکمه»، در واقع، چکیده فلسفه صدرایى، موسوم به «حکمت متعالیه» بوده که با آخرین سیر تکاملى آن، تنظیم شده و مترجم معتقد است که این اثر، کاملا استدلالى بوده و در آن جز دلیل و برهان، یافت نمى‌شود. به اعتقاد وى، این کتاب، نوشتارى است پیراسته از حشو و زوائد، متین و استوار و به‌جرأت مى‌توان گفت مقامش در حکمت متعالیه، همسان منزلت «اشارات» بوعلى است در حکمت مشاء؛ عباراتش گرچه موجز است، مغلق نیست، در اختصار، جامع است و مهم‌ترین عناوین و موضوعات حکمت الهى را در بر دارد.
اما به نظر وى، ایجاز و اختصار عبارات کتاب و فشردگى مطالب عرضه‌شده در آن، موجب گشته است تا بسیارى از مقاصد آن، براى نوآموزان این رشته، پوشیده مانده و دانشجویان، محتواى آن را آن‌گونه که بایسته است، درنیابند و ازاین‌رو، وى ضروت نگارش شرحى که مبین مقاصد کتاب و روشنگر محتواى آن باشد را احساس کرده و نوشتار حاضر، محصول تلاشى است که در جهت پاسخ به این نیاز، انجام یافته اس
