تاریخ قرآن، نوشته محمود رامیار (۱۳۶۳-۱۳۰۱ ش)، مجموعه‌ای از علوم قرآنی است که به شناخت، سرگذشت، کتابت، جمع و تدوین قرآن می‌پردازد. این کتاب به زبان فارسی نگاشته شده و برای نخستین بار در ۱۳۴۶ش در تهران منتشر شده است. استواری و شیوایی متن و استفاده از منابع متعدد از ویژگی‌های آن است.
محمود رامیار (۱۳۶۳-۱۳۰۱ ش)، قرآن پژوه، مترجم و استاد دانشگاه مشهد بود.
رامیار تحصیلاتش را در مشهد آغاز کرد و در تهران ادامه داد، وی با اینکه در دانشگاه تهران مشغول دوره دکتری بود اما رساله دکتری خود را تحویل نداد، و مدرک دکتری تخصصی خود را از دانشگاه ادینبرو اسکاتلند اخذ کرد.
رامیار علاوه بر تدریس در دانشکده الهیات دانشگاه مشهد، مسولیت‌هایی مانند ریاست دانشکده الهیات، معاونت دانشگاه مشهد، مدیر عامل موسسه چاپ و انتشارات دانشگاه و نمایندگی مردم تهران در مجلس موسسان را نیز بر عهده داشت.
علاوه بر تاریخ قرآن، فهارس القرآن، کشف الآیات الفایی و در آستانه قرآن ترجمه اثر رژی بلاشر از مهم‌ترین آثار او به شمار می‌آیند.
رامیار از نظر سیاسی از پیروان محمد مصدق(۱۲۵۸-۱۳۴۵) به شمار می‌رفت، او به علّت اشتغال در مجلس با سید علی شایگان ارتباط داشت، پس از زندانی شدن شایگان و آزادی او رابطه‌اش را با او حفظ کرده بود. او سال‌های پایانی زندگانی خود را در تهران سپری می‌کرد و در ۱۳۶۳ش برای معالجه به بریتانیا رفت، و در همانجا درگذشت و در ادینبرو مدفون شد.
محمود رامیار (۱۳۶۳-۱۳۰۱ ش)، قرآن پژوه، مترجم و استاد دانشگاه مشهد بود.
رامیار تحصیلاتش را در مشهد آغاز کرد و در تهران ادامه داد، وی با اینکه در دانشگاه تهران مشغول دوره دکتری بود اما رساله دکتری خود را تحویل نداد، و مدرک دکتری تخصصی خود را از دانشگاه ادینبرو اسکاتلند اخذ کرد.
رامیار علاوه بر تدریس در دانشکده الهیات دانشگاه مشهد، مسولیت‌هایی مانند ریاست دانشکده الهیات، معاونت دانشگاه مشهد، مدیر عامل موسسه چاپ و انتشارات دانشگاه و نمایندگی مردم تهران در مجلس موسسان را نیز بر عهده داشت.
علاوه بر تاریخ قرآن، فهارس القرآن، کشف الآیات الفایی و در آستانه قرآن ترجمه اثر رژی بلاشر از مهم‌ترین آثار او به شمار می‌آیند.
رامیار از نظر سیاسی از پیروان محمد مصدق(۱۲۵۸-۱۳۴۵) به شمار می‌رفت، او به علّت اشتغال در مجلس با سید علی شایگان ارتباط داشت، پس از زندانی شدن شایگان و آزادی او رابطه‌اش را با او حفظ کرده بود. او سال‌های پایانی زندگانی خود را در تهران سپری می‌کرد و در ۱۳۶۳ش برای معالجه به بریتانیا رفت، و در همانجا درگذشت و در ادینبرو مدفون شد.
){kind=link}