تاریخ تشیع در کردستان

تسامح قوم کُرد در خصوص انتشار عقاید و مذاهب گوناگون در کردستان، این سرزمین را به مکانی امن برای ترویج و بسط مذاهب و فرق گوناگون تبدیل کرده است. وجودآیین‌های‌اسلام سنی(شافعی)، شیعی، مسیحی(آشوری)، یهودی، ایزدی، یارسان (کاکه‌ای، اهل حق، علی‌اللهی)، قزلباش، علوی، شَبَک، صارلی، بجُوران، سلفی، بهایی و… در کنار فعالیت فرق صوفیه؛ همچون طریقت‌های نقشبندی، قادری، نعمت‌اللهی، جلالی (خاکساری) و بکتاشی در کردستان، نشان از این تسامح است که کردها را از همسایگانشان، متمایز ساخته و به‌حق شایسته است که کردستان را «هند جهان اسلام» نامید. در این میان،گسترش مذهب جعفری و فرق منسوب به تشیع در میان کردها، متأثر از عواملی متعدد است. این روند در کردستان ابتدا با ترویج و انتشار عقاید غلوآمیز شیعی در میان طوایفی از کردها آغاز گشت و در مرحله بعد به دلایل متعدد محیطی و انسانی ـ در نقاط خاصی از کردستان ـ به‌پیروی از تشیع فقاهتی اثناعشری انجامید. آنچنان که امروزه کردهای شیعه مذهب، دومین جمعیت مذهبی مردم کُرد را بعد از شافعیان اهل‌سنت، تشکیل می‌دهند.