این اثر از دو جهت دارای اهمیت است، ابتدا روش نظریه بنیانی را به عنوان روشی کیفی در انجام امور پژوهشی معرفی می‌نماید. با کمک این روش می‌توان به نظریه‌سازی در علوم انسانی پرداخت. یکی از نیازهای جامعه علمی کشور، نیاز به بومی و اسلامی‌سازی علوم انسانی است. این نیاز با کمک ابزار و روش نظریه بنیانی قابل دستیابی است. اهمیت دیگر این نوشتار کار پژوهشی است که با استفاده از این روش و مصاحبه با علمای حوزه علمیه قم و تجزیه و تحلیل آن صورت گرفته است. این پژوهش تلاش دارد تا رویکرد علمای دین نسبت به فناوری‌های جدید را به‌عنوان مطالعه‌‌ای در باب رویکردهای مطرح در جامعه‌شناسی فناوری ارائه نماید. محققان و دانشجویان، به‌ویژه در مقاطع تحصیلات تکمیلی با استفاده از این روش می‌توانند با ابزار کاربردی نظریه‌سازی در علوم انسانی اسلامی و بومی آشنا شوند و این روش را در مطالعات خود به کار ببرند.
