امیر مؤمنان علی : عـلـم را از هر آنکه در نزد او است فرا گیرید و به عمل او نگاه نکنید (مجلسی، ۱۴۱۳ق، ج۲، ص۹۷).
ممکن است این پرسش طرح گردد که ضرورت فراگیری دانش از جمله مدیریت چیست؟ و اساساً چرا باید به دنبال کسب دانش مدیریت بود؟
در پاسخ به این پرسش، با توجه به رویکرد تهذیبی در روش اجتهادی و با عنایت به راهبرد امضایی مشاهده می شود که برخی از گزاره هـای علوی سیره عقلاء را امضاء و تأیید نموده اند همان طور که گزاره فوق از آموزه های علوی ناظر به آن است؛ بنابراین، با اندک تأملی در کلمات امیر بیان، علی ، به وضوح می توان دریافت که ترغیب و بلکه امر به دانش اندوزی، منحصر به علوم دینی نیست، بلکـه هـمـه علـومی را که برآورنده نیازی از نیازهای فردی و اجتماعی مسلمانان باشد، ماننـد دانـش مـدیریت شامل می شود.
با توجه به آموزه علوی پیش گفته، لازم است تا در نزد دانشمند زانوی تواضع و فروتنی زده شود و در این مسیر معرفت و دانش او ارزش داشته، نه کردار و رفتار وی؛ ازاین رو، با صرف نظر از نوع رفتار دانشمند، چه مسلمان و چه غیر مسلمان لازم است که دانش را از او فـرا بگیریم؛ همچنان که مشاهده می شود در گزاره فوق التزام عملی دانشمند به رفتار خاص معیار نیست و تنها دانش وی اهمیت دارد؛ افزون بر این، گفته می شود که براساس گزاره های دیگر، علاوه بر عدم التزام عملی و فقدان تعهد دانشمند، اگر وی از نظر اعتقادی نیز با ما مخالف باشد و التزام اعتقادی نداشته باشد، نباید از فراگیری دانش وی غفلت نمود؛
بل لازم است که علم و حکمت را از وی اخذ نمود، این حقیقت در فرمایش علی متبلور است، آنجا که می فرماید: حکمت را اخذ کنید اگرچه از اهل شرک باشد (همان).
در حدیث دیگری از حضرت علی صلى الله علیه وسلم سؤال شد که عالم ترین مردم چه کسانی هستند؟ حضرت در جواب فرمودند: هر که علم مـردم را بـه عـلـم خـود ضمیمه کند (همان).
عالم ترین مردم کسی است که بتواند علمی را که در نزد دیگران است فراگیرد و به علم خـود بیفزاید.
