معرفتشناسی به‌عنوان شاخه‌ای از فلسفه، در کانون فلسفه معاصر قرار دارد. قبل از معطوف کردن ذهن به‌جهان خارج، نخست باید قواعد ذهن را شناخت. پرسش‌های موجود درباره معرفت، نظر اینکه معرفت چیست؟ آیا حصول معرفت امکان پذیر است؟ منابع و ابزارهای آن کدام است؟ با کدام شیوه‌ها می‌توان به معرفت دست یافت؟ و محدوده آن چیست؟ را می‌توان به قرآن عرضه کرد و با تدبّر در آیات به دستاوردهای جدیدی رسید. در قرآن‌کریم بیش از هفتاد واژه معرفتی وجود دارد و در آیات افزون بر معرفت‌های مرسوم، به فرامعرفت‌ها هم توجه شده است. آخرین کتاب الهی حصول معرفت را برای بشر امکان پذیر می‌داند. بر پایه آیات قرآن، منابع معرفت، طبیعت، فطرت انسان و وحی آسمانی هستند. نیل به معرفت از منظر قرآن با روش‌های حسّی، عقلی و قلبی امکان پذیر است. در خلال آیات ابزارهایی برای معرفت نظیر بصر، سمع و لمس مطرح شده و این کتاب وحیانی برای معرفت حدودی قائل است. مجموع دستاوردهای این کتاب نشان می‌دهد که نظام معرفتشناسی از منظر قرآن با نظام معرفتشناسی غربی به طورکامل متفاوت است و قرآن در ارتباط با تک‌تک مسائل معرفتی دیدگاه ویژه‌ای دارد.
